Traducite de EP News
per Stan Mulaik.
|
Parlamentarios europee
entrava in conflicto iste mense in un debatto
super relationes commercial con America
quando le politica del SU, particularmente
concernente le restrictiones super companias
europee commerciante con Cuba, veniva sub
critica. Durante que un clar majoritate
recognosceva le importantia del relationes con le
major socio commerical de Europa, un minoritate
vocifere, dirigite per Bernard Antony (F,
NI), reprimendava le SU pro lo que illes
reguardava como un approche egoistic al
relation.
Date que le SU es le socio commercial le plus
grande de Europa con volumine de negotios
supra $250 billiones, il habeva pauc disaccordo
super le importantia del relationes commercial.
Ni esseva il le caso que multe parlamentarios
questiona le necessitate de fortificar iste
relationes commercial. Totevia, il habeva timores
de alicunos que le situation currente beneficiava
le SU in detrimento del UE, que illo non
reguardava como un socio equal.
Multe parlamentarios, includente Dominique
Souchet (F, I-EDN) e Erika Mann (D, PPE),
condemnava le pression american pro poner
restrictiones super le relationes commercial con
paises tertie per medio de legislation
como le Acto de Helms-Burton, que penaliza paises
e companias estranier in relationes commercial
con Cuba. Sr. Souchet demandava que le UE elabora
medios legal que facerea possibile,
si necesse, facer menacias de represalia credibile.
Altere parlamentarios argueva que le
acto exemplificava le arrogantia del Congresso
del SU, que on non poterea tolerar lo, e que illo
esserea certemente scopo de objection
intra le Organization Mundial del Commercio. Il
anque habeva discontento super altere
disputas inter le UE e SU tal como le
fusionamento de McDonnel-Douglas.
Del altere latere,
parlamentarios dava le benvenitas al Nove Agenda
Transatlantic (NAT) que esseva signate
inter le UE e le SU in 1995. Illo cerca promover
le relationes UE–SU e adjutar lo a esser un
fortia pro le ben in le mundo. Isto, Sra. Mann
argueva, habeva ducite a un forma totalmente nove
de cooperation e illa recommendava vehementemente
que Europa profitarea de illo.
In le campo del politica estranier un numero
de parlamentarios argueva que ambe lateres
esseva ancora in le processo de venir al terminos
con le situation create per le cadita del
communismo.
Ante 1989, diceva Jim Nicholson (Irlanda del
Nord, I-EDN), le affaires esseva multo plus
simple in le facie de un menacia commun. Le
opinion esseva dividite, nonobstante, super si le
SU peccava in adoptar frequentemente un approche
unilateralista in politica estranier o si
il esseva le momento pro que Europa disveloppava
su proprie politica estranier commun.
Olivier Dupuis (I, ARE) credeva que le UE debeva
plus al SU que le reverso, e on non poteva poner
le culpa pro le fragmentation de Europa super le
americanos.
In un vena similar, alteres argueva que
le inabilitate del UE in parlar con un voce singule
super menacias externe contra le securitate
esseva le fortia primari detra multes del
actiones "interventionalista" del politica
estranier de America. Gary Titley (Greater
Manchester West, PSE) citava le conflicto bosnie
como un exemplo flagrante de un caso ubi plus de
action e minus de rhetorica del parte del
UE esseva necesse. John Cushnahan (Munster, PPE)
rememorava tote le mundo del planate reduction
del presentia militar del SU in Europa in le
futuro, e opinava que il habeva un exigentia
imminente que UE disveloppava su proprie
capacitate de defensa.
Un vista differente esseva exprimite per un numero
de parlantes qui sentiva que in su politica
estranier le SU habeva adoptate un approche
unilateralista que esseva sovente detrimental al
interesses de Europa. Bernard Antony (F, NI)
vadeva al puncto de condemnar lo que ille argueva
que esseva le "subjection del Europa al
SU."
|
